Hiring... Promotional Models...

Been browsing the net and bump into this one. Sa mga mambabasa po natin. baka gusto nyo mag apply....

»»  read more

OK lang...

Kamusta? tanong ng kaibigan na matagal na hindi nakita at nakasalubong mo sa daan, sa palengke, sa mall. nakasabay sa bus. Ok lang-yan naman ang isasagot. casual, payak, maikling sagot sa nagtanong sayo.

Pero sa kabila ng mga matipid na suklian ng tingin at ngiti, napakalalim ng sagot na OK lang. sagot ito ng isang nanay na nakasalubong mo sa palengke na pabili ng gamot para sa may sakit na anak na naghihintay sa bahay. Ok lang, sagot sayo ng isang tatay na nakasabay mo sa jeep na nagmamadaling umuwi para iabot sa maybahay ang sweldo na kahit nag overtime na ay kukulangin parin. Ok lang... sagot ito sayo ng isang nag-aaral sa kolehiyo na nakasalubong mo nang kamustahin mo kahit na di alam pano ipapaliwanag sa mga magulang na may bagsak syang subject. Ok lang ang sagot sayo ng isang dating ka klase na luhaan ang pusong nasaktan at may problema sa kanyang minamahal. Ok lang...

Ganun nating mga Pilipino i-describe ang buhay, Ok lang. Ganun natin isalarawan ang buhay nating puno ng pagsubok. Ganun kung pano natin tignan ang kasalukuyang kalalagayan natin. Ano man ang dinaranas, Hirap, karamdaman, Kakapusan sa salapi, problema sa relasyon sa mahal sa buhay, sa eskwela, sa trabaho o sa bahay. Ok lang. Dahil ano pa man ang dumarating at darating, para sa Pinoy ang buhay ay Ok lang!

So, kamusta ka kaibigan?

-Trail po ito. sana ay ok ka lang.

»»  read more

Just Survive the Night...

Malakas ang hangin! Sa sobrang lakas eh, parang gusto nang masira ng luma at di naman ganun ka gandang features ng tent namin. Ang hangin ay may kasamang malalaking patak ng ulan na mas lalong nagpapa lamig ng paligid. Basa na ang mga backpacks namin sa Labas ng Tent, Pati ang tent namin ay nagsisimula nang di kayanin ang dami ng ulan para panatilihing tuyo ang loob. Nararamdaman kong basa na ang paanan ko, kapag sinusubukan kong iunat ang aking mga kamay ay basa narin ang bahaging ulunan ng aming tent. maging sa gilid, ang Tanging nananatiling tuyo ay ang gitna ng tent namin. Ang hirap nang matulog! Ang hirap nang gumawa ng tulog, "parang lalagnatin na ata ako", sabi ni Jogene. Basa na ang hinihigaan ko,ang medyas ko. nagsisimula na ring tumulo ang tubig galing sa itaas ng tent. finally, Our tent reach its limit into providing us a dry shelter during the rainy night. maluwag para sa dalawang tao ang tent na gamit namin. pero dahil basa na ang paligid nito, pinipilit naming pag kasyahin ang aming sarili ni Jogene sa nananatiling tuyong bahagi ng tent- ang gitna ng tent.

Nakiramdam si Jogene kung gising ako, nang masiguro nyang ako ay gising,nagtanong si Jogene kung anong oras na.Tumingin ako sa aking relo na nag mo-moist sa lamig ng panahon, pinunasan ko ng isa kong kamay para makita ang oras, alas dose palang ng hating gabi. WOW!!! sambit ni Jogene "akala ko mahaba-haba na yung naging pag titiis natin" halata mo ang disappointment sa boses nya. "Mahaba-haba pa ang titiisin natin." Sagot ko naman habang sinusubukan iunat ang paa ko at tinatantya kung hangang saan ko pwedeng iunat na hindi ko mararamdaman ang basa at malamig na tela ng tent. "Ang Tagal pa ng umaga!" May kasama nang reklamo ang tinig ni Jogene. "Oo nga. Just Survive the night pare. just survive the night." Sagot ko. "Yeah right!" Tugon ni Jogene. Nagpatuloy pa ang ulan, lamig at basang tent. walang nang gumalaw sa amin. wala nang nakaisip na palitan pa ang basang medyas. naghihintay na lang kaming dalawa na mag umaga na. dahil tiyak, wala nang ulan pag sikat ng araw kinabukasan. Nakatulog pa rin naman kami, di nga lang siguro mahimbing at obvious na hindi kumportable. napapangiti at napapatawa minsan kapag nakakarinig ng hilik at hagok na nanggagaling sa kabilang tent.hehehe "Sarap pa rin ng tulog ni Jude"Sabay naming nasabi."Bilib ako sa taong yan, Ang lakas na ng ulan, basa na ang hinihigaan, sarap pa rin ng tulog."dugtong ko naman.Nagliwanag din sa wakas! natapos ang Gabing maulan at pagtitiis sa basang higaan. nakangiting naglalabasan sa mga tents ang lahat at tinignan kung kamusta ang mga gamit na naiwan sa labas ng buong magdamag. nagsimulang magluto ang iba ng almusal at nag init naman ng tubig ang iba para makainom ng kapeng mainit. We Survived the night. Yeah! We did.

Sa buhay ganun din madalas. Nasa pagsubok ka. minsan kailangan mo lang magtiis. lilipas din yan!kailangan lang tiisin ang magdamag. kailangan lang palipasin ang gabing puno ng pagtitiis. at pagkatapos, makakangiti ka na rin dahil malapit nang mag umaga. At pag dating ng sikat ng araw, matatapos ang hirap mo. Just Survive the Night friends! kung ano man ang kalagayan mo. Just Survive the Night. Sun will shine tomorrow. That's for sure.

-Trail.

»»  read more

Trail, Bakit Walang kang bagong Post Lately?

Magandang Araw.Trail, Bakit Walang kang bagong Post Lately? Tanong po mula sa Isa nating mambabasa mula sa malayong lugar ng Rosario Cavite.hehehe

Ang Sagot;

Hello! Napakagandang tanong naman po nito. Ayan at meron na akong post. pwede ko na bang hindi sagutin ang tanong mo?hehehe. Para po sa sagot at hindi masira ang tradisyon at layunin ng blog na ito, sasagutin ko po ang tanong.
Paumanhin sa aking mga mambabasa. gusto kong maniwala na may mga excited tayong mga tagasubabay.wahehehe. na naghihintay ng mga walang kwentang mga sagot, dahil wala rin sila magawa sa buhay nila. Hindi po tayo nakakapost lately dahil bisi-busy-han po tayo sa nalalapit na kapanganakan ng aking pangalawang anak na papangalanan naming "Nash". hmmm.... at pinagawa ko nga rin pala ang aking luma ngunit reliable na sasakyan. ang pangalan nya ay Samuel. Kaya, marami pa rin pong mga tanong na hindi ko nasasagot. simple lang po ang sagot kung bakit? wala pa akong inspiration,hehehe Syempre, Writer-writer-an si Trail kaya nangangailangan ng inspiration.

Five Days na lang pala at makikita na namin si Nash. ilalagay ko ang mga pictures nya pag nagkarooon na ako ng pagkakataon. Dyan na muna kayo.

»»  read more